Ένας διαιτητής... σταρ στο τιμόνι της ΚΕΔ

Πριν από μερικούς μήνες, όταν είχε πρωτοέρθει το VAR στην Ελλάδα, είχαμε βρεθεί αρκετοί δημοσιογράφοι σε γνωστό ξενοδοχείο της Αθήνας για μια σχετική ενημέρωση και για πρώτη φορά ήρθα σε επαφή με τον απερχόμενο πρόεδρο της ΚΕΔ, Μέλο Περέιρα. Πραγματικά βλέποντας τον στο πάνελ, σε μια κατάσταση φθοράς και αφθαρσίας έλεγα μέσα μου πως δεν γίνεται να υπάρχει αυτή η εικόνα. Δεν θα προσθέσω τίποτε περισσότερα, αλλά όπως αποδείχθηκε περίτρανα, ο άνθρωπος ήταν κατώτερος των περιστάσεων. Και πολύ ευγενικά το λέω...

Η περίπτωση από την άλλη του Μαρκ Κλάτενμπεργκ, που αναλαμβάνει επικεφαλής της ΚΕΔ είναι τελείως διαφορετική και η αλήθεια είναι πως μας εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός ότι οι Big-4 αποφάσισαν ομόφωνα να του δώσουν τα κλειδιά της ελληνικής διαιτησίας. Η συγκεκριμένη επιλογή του Άγγλου αρχιδιαιτητή έχει δύο αναγνώσεις. Είτε μιλάμε για συνειδητή απόφαση των τεσσάρων να αλλάξουν την εικόνα της ελληνικής διαιτησίας που βαλτώνει εδώ και χρόνια, είτε μιλάμε για άγνοια κινδύνου.

Για να γίνει από νωρίς αντιληπτό, πρέπει να τονιστεί ότι ο Κλάτενμπεργκ, όπως έχουν αποδείξει τα έργα και οι ημέρες του στη διαιτησία, δεν είναι ούτε Περέιρα, ώστε να μπορεί εύκολα το κινητό του να χτυπάει από δεξιά και αριστερά, ούτε Χιου Ντάλας ώστε να βλέπει τους αγώνες αρακτός από το εξωτερικό. Μιλάμε για έναν... ροκ σταρ, ο οποίος είναι ξεκάθαρο πως θα έρθει στην Ελλάδα, ώστε να αναλάβει ενεργό ρόλο και να πράξει αυτό που στο μυαλό του θα θεωρεί σωστό. Αυτό ακριβώς έκανε και στην πορεία του ως διαιτητής.

Ο Άγγλος υπήρξε ένας από τους κορυφαίους διαιτητές της γενιάς του και πάντοτε ήταν ιδιαίτερα συμπαθής στο κοινό, πράγμα περίεργο για τη δουλειά του. Στα χρόνια που «σφύριζε» στο υψηλότερο επίπεδο, δεν δίσταζε να τσαλακώσει την εικόνα του, να μαλώσει με τους ποδοσφαιριστές που ήθελαν να τον ξεγελάσουν, άλλωστε σχεδόν μισούσε το θέατρο, ή να μιλήσει στο τηλέφωνο ακόμα και με κάποιον προπονητή που είχε παράπονα.

Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό με τον Νιλ Γουόρνοκ, όταν αυτός ήταν διαιτητής στην Κρίσταλ Πάλας, στον οποίο είχε τηλεφωνήσει για να λύσουν τις διαφορές που είχαν με αφορμή κάποια σφυρίγματα. Γεγονός που τότε δυσαρέστησε την Ομοσπονδία, αφού κάτι τέτοιο απαγορευόταν.

Πάντως, σε όλη του την πορεία, είχε μια ανεξάρτητη γενικά στάση ως προς τις επιλογές του και δεν υπάκουγε σε νόμους και μανιέρες. Άλλωστε, ο άνθρωπος που σφύριξε τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και του Euro την ίδια χρονιά (2016), είχε κάθε ευκαιρία να το πράξει. Γιατί πραγματικά δεν υπάρχουν και δεν υπήρξαν διαιτητές που να θυμάμαι, για τους οποίους οι οπαδοί έκαναν ακόμα και standing ovation.

Τον Οκτώβριο του 2012, η Τσέλσι κινήθηκε εναντίον του με επίσημη καταγγελία, κατηγορώντας τον πως μίλησε άσχημα στον Όμπι Μίκελ. Μετά την ΕΔΕ που πραγματοποιήθηκε από τις Αρχές και την FA ο Κλάτενμπεργκ αθωώθηκε και στο πρώτο παιχνίδι που σφύριξε μετά την περιπέτεια του ανάμεσα στη Νόριτς και τη Σαουθάμπτον, οι οπαδοί στην είσοδο του στο γήπεδο σηκώθηκαν όρθιοι για να τον χειροκροτήσουν.

Τον τίτλο του ροκ σταρ πάντως, συνεχίζει να τον συντηρεί. Ως επαγγελματίας είναι εξαιρετικά... δημοσιογραφικός, έχοντας άριστες σχέσεις με τα media. Έχει δικό του blog και αρθρογραφεί, ενώ το τηλέφωνο του είναι διαθέσιμο για δηλώσεις, όποτε του ζητηθεί. Δεν ξέρω αν θα ακολουθήσει την ίδια οδό και στην Ελλάδα, αλλά δεν νομίζω πως θα αρέσει αυτό το προφίλ στους Έλληνες παράγοντες, από ένα πρόσωπο που θα κάθεται στην ηλεκτρική καρέκλα του επικεφαλής της ΚΕΔ.

Είναι δεδομένο πως ο Κλάτενμπεργκ έρχεται να αναλάβει τις τύχες της ελληνικής διαιτησίας σε μια ζόρικη περίοδο. Οι τέσσερις είναι στα σχοινιά, η κόντρα ανάμεσα στους μεγάλους και κυρίως τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό έχει χτυπήσει κόκκινο, ενώ οι Έλληνες διαιτητές κάθε αγωνιστική αποδεικνύονται το λιγότερο ανεπαρκείς. Όλα αυτά θα πρέπει να αλλάξουν και μάλιστα άμεσα. Πράγμα δύσκολο και απαιτητικό, αφού ο Άγγλος μπορεί να έχει ικανότητες, αλλά δεν έχει την εμπειρία της συγκεκριμένης θέσης, έχοντας κάνει το αγροτικό του στη Σαουδική Αραβία και στην Κίνα. Όπως αντιλαμβάνεστε, εδώ είναι άλλα τα δεδομένα.

Θεωρώ ότι σε μια χώρα που κάθε λάθος θεωρείται πως κρύβει δόλο, ίσως και όχι άδικα, έρχεται να αναλάβει ένας διαιτητής από μια χώρα που «οι διαιτητές είναι άνθρωποι και κάνουν λάθη».

Δύσκολο το πέρασμα στην άλλη πλευρά του ποταμού και δεν ξέρω αν ο Άγγλος γνωρίζει που πάει να μπλέξει. Ας έχει τύχη αγαθή...

Follow @GiorgosSpanoman